از همان ابتدا هم داد و فریاد ها و توهین های آقای وزیر برای ما بود و لبخند هایش برای کری و گابریل و فابیوس و حتی اوباما.
بگذریم از اینکه هر کدام از این آدم ها در قتل و غارت چند هزار نفر از مردم ایران و دنیا نقش دارند ولی نمی دانم چرا آقای وزیر آنها را بیشتر از مردم کشور خودش تحویل می گیرد.
از این هم بگذریم که چرا آقای وزیر کدخدا را بیشتر از خدا قبول دارد.
ولی نمی توانم درک کنم که چرا یک فرد می تواند آن قدر بیگانه پرست باشد که برای دفاع از بدعهدی های دشمن به نماینده ملت توهین کند.
البته آقای وزیر و همکارانشان قبلا هم ارادت خود را به قانون کشور بارها نشان داده اند اما در این مورد اخیر که در مجلس فرمودند اجازه مورد سوال قرار دادن همکارانشان را به مجلس نخواهند داد جوابشان را هم گرفتند و نماینده لایق مجلس هم به ایشان گفتند که در جایگاهی نیستید که اجازه دهید یا ندهید.
البته به نظرم این اجازه ندادن هم نوعی انتقاد پذیری محسوب میشود و به طور کلی می توان این دولت را به عنوان دولت انتقاد پذیر و سازنده معرفی کرد.
البته این سخنان از روی بیسوادی من است ؛ وگرنه همه ی اقدامات و سخنان آقای وزیر از روی تدبیر و به صلاح کشور است.
شرمنده ...
