ای آنکه هر آن چیز و هر آن کس که بدیدیم و شنیدیم فدای رخ ماهت،به قربان نگاهت

بنمای جمالت که هر آن چیـز و هر آن کس که ببینی بشود بنده ی راهت ، گرفتار نگاهت

 

هــــمــه عــــــمر دویدیم به دنبـال رکـابـــت ، به امّیــــــد وصــــــالت ، تمنـای نگـــــاهت

بســـی رنـج بدیدیم و بســـی ناله کشیدیم ولی عیـب ندارد چو ببینیم دمی آن رخ ماهت

 

تــو هــــر روز بخوانـدی مــن و مــن گوش نـــدادم بــه نــــــدایـت ، به آن سوز صـــدایـت

چــو عیب از خود من بود که هرگــز نـشنیدم و نـدیدم رخ ماهــت ، هم آن سوز صـدایت

س.منتظر