یــا رب تـو بـدیـدی کــه در ایـن عـصـر غـم انـگـیز چـه ها بـر سر ما رفت
چـــه دردی که بدیدیم و چه آهی که کشیدیم که هوش از سـر ما رفـت
هــــــر چـــنـــد گـنـــه کــــار و سیـه روی و سیـه بـخـت بـــگـشـتـیــم
ولـــی بــاز بــدیـدیـم چــــراغــی و ز درگـــــــــاه تـو نـومـیـد نــــگـشـتـیـم
مــاه مــــحرم و صـــفر هـــم بـگـذشـتـنـد و نـدیـدیـم دمــــی روی ولیّـــت
ندیدیم دمی آن رخ زیبای همان منجی عالم ، همان منتقم خون حسینت
خدایـا مـــن بـیـبـچـاره بـدانـم که نـبـاشم نفســـی لایـق دیـدار رخ مــــاه
هـمـیـن اسـت کـه از بارگـه پـاک تـو خـواهـم نـگـهـش را گــه و بـی گــاه
س.منتظر
حمیدرضا ندیری
